Kayahan

İz bırakabilmek önemli.
Yaşamış olmak için yaşamamak...
Bazen tek bir gülücükle, bazen uzattığın bir elle...
Bazen tek bir cümle yeter.
Bazen sadece koku...

Tanımadığın insanların hayatında yer edinebilmek ise daha fazlasını ister.
Tanımadan tanınmak ister.
Öyle sözler yazarsın ki yer edinirsin o insanların hayatında.
Dillerinde senin bestelerin, mırıldanırlar.
Acılarına da mutluluklarına da ortak olabilirsin fark etmeden.
Çocukluk anılarısındır belki.
Bir baba, kızının küçüklüğünü anlatırken senin şarkından bahseder.
İlk şarkısısındır sen.
Tükendimi ancak tütendim olarak telaffuz edebilirken bile sen varsındır hayatlarında.

Vedalar ise en ufak bir iz bile bırakmadan gidenler içindir.
Bıraktıkların yeterse seni hatırlatmaya, şarkıların hala varsa kimilerinin hayatında sen veda etmiş sayılmayacaksındır.

Bugün radyolarda hep senin şarkıların vardı, bu da benden olsun:
Acılanma... 
Bu da gelir, bu da geçer.
Tıklamalı, dinlemeli, seni her daim yaşatmalı.

Huzur içinde uyu Kayahan...