İncir Reçeli

Halil Sezai'yi bu film ile tanıdık. İsyan, İncir Reçeli ile girdi hayatımıza. Kim bu depresif adam dedik önce. İsyan ettiğimiz anlar geldiğinde de şarkı ruhumuzu okşadı, isyaaaaan diye bağırır olduk hepimiz. Sizi bilmem ama ben bir süre sonra diğer parçalarını da dinlerken buldum kendimi. Hatta bununla da yetinmeyip geçenlerde konserine gittim, konserden çok memnun ayrıldım. O kadar çok hissettiriyor ki şarkıları ne sahneye çıplak ayakla çıkması ne de konuştuklarının anlaşılmaması umrunda oluyor insanın.

Şimdi de İncir Reçeli-2 geliyor. Ekim ayında vizyona girecekmiş. İlkini dört kez izleyip her defasında da salya sümük ağlayan bir izleyici olarak merak ediyorum ikincisini. Sevdiği kadını kaybeden Metin'in yaşadıklarını anlatıyormuş film. Belli ki çektiği acı derin.  

Ve Sezai, bu sefer de "Beyaz Giyme Toz Olur"u seslendiriyor. 

Tıklayın, izleyin.

Bekleyelim, görelim...

Yakamoz

Güzel bir yaz akşamında, yukarıda gördüğünüz manzaraya dalmış giderken, rüzgarın tenimi okşadığını hissediyorum. Bu his; insanı mayıştıran bir his. Bu his, özgürlüğün hissi. Özgürlüğü elinden alınmış olanların dışında, pek de farkında olunan bir his değil aslında. Ne kadar bambaşka bir şey oysa. Bu his, aynı zamanda, gelecek güzel şeylerin habercisi: Gece sonlandığında, pikenin altına hafiften üşüyerek girmenin dayanılmaz hazzı. Kafana kadar çek o pikeyi, aldığın bol oksijenle dal mis gibi bir uykuya. Mutlu ol küçük şeylerle. Kıymetini daima bil onların. Çünkü onlar aslında hayatın gerçek tadı.

Bütün bunları mutlu olmak için büyük sebeplerim olduğu bir dönemde hissediyorum. O sebeplere rağmen hayatın ayrıntılarda gizli olduğunu unutmuyorum. Unutma sen de. Mutlu edebilsin seni gördüğün yakamoz, dokunduğun çiçek, hissettiğin rüzgar ve dinlediğin şarkı. 

Gecen güzel, günlerin aydınlık olsun.

Ve bir de

"Bırak ay gitsin, sen kal bu gece..."

Pratik Zeka

Fotoğrafa bakınca önce bol bol kahkaha attım, sonrasında plaka konusunda özürlü bir insan olarak 53 plakanın nereye ait olduğunu araştırdım; sonuç yanıltmadı: Rize. Ardından aklımdan geçenleri ve fotoğrafı sizinle paylaşmak istedim:

"Karadeniz'e doğanın güzelliğini yaşamak için olduğu kadar insanlarıyla tanışmak için de gitmek lazım. Samimiyeti ve doğallığı onlardan öğrenmek lazım."

Ne dersiniz?