Unutmamak lazım. Hatırlamak...
Kıymet bilmek, bildiğini hissettirmek...
Geçen zaman ne olursa olsun hatırı olmalı.
Çok değil, üç ay geçti. Sonrasında, sizi her gördüğümde de içimden bu teşekkür geçti.
Ne zaman, nerede edeceğimi bilemedim; keza siz de teşekkürü çok sevmezsiniz bilirim.
Tabiidir sizin için, arkadaşlığınız budur çünkü. Karşılıksız, içten ve samimi.
Belki de üzerinden yıllar geçse de hatırlamak istediğim için yazıyorum. Kendimi ne kadar şanslı hissettiğimi hiçbir zaman unutmamak için.
Bu teşekkür 6 Eylül için.
Biriktirdiğim tüm güzel arkadaşlarıma.
Nasıl ifade edilir bilmiyorum ama sanırım ev sahipliğiniz için demek en doğrusu.
Misafir değil; en candan, en coşkulu, gerçekten mutlu ev sahipleriydiniz siz.
Sayenizde anılarımda çok güzel bir düğün var.
Düşündüğüm zaman kafamda canlanan pozlarda hep siz varsınız, en içten gülen gözlerinizle.
İşte en çok da bunun için teşekkür ederim size...
